انتشارات
یکشنبه 17 مرداد 1389 بر قراري حكومت دمكراتيك در آمريكاي مركزي :‌گواتمالا ، السالودور ، نيكاراگوئه
نويسنده: پيتر كالورت
ناشر اصلي: نشريه مطالعات جنگي ، شماره 307
نوبت و سال انتشار: مارس1998

توضيحات:
پيتر كالورت از سال 1984 ، استاد علوم سياسي در دانشگاه ″ ساوت هامپتون ″ انگليس بوده است . او در علوم سياسي و روابط بين المللي غرب متخصص مي باشد . از جمله آثار او ″ مناقشات مرزي در آمريكاي لاتين ″ ، نا آرامي هاي گواتمالا و امنيت آمريكا ″ ، ″ دولت نظامي در آمريكاي لاتين ″ ، ″ آمريكاي لاتين در قرن بيستم ″ ، ″ سياست هاي بين المللي آمريكاي لاتين ″ و ″ سياست ها و جامعه در جهان سوم ″ مي باشند .
بر قراري ارتباط بين طرف هاي درگير ، انجام مذاكرات ، پايان مخاصمات و خلع سلاح طرفين درگير ، حاكميت دموكراسي ، تاريخچه اي از وقايع اخير در السالوادور ، گواتمالا و نيكاراگوئه ، تلاش هاي اوليه براي ميانجي گيري در هندوراس ، گواتمالا و نيكاراگوئه ، روند مذاكرات و در پايان درس هايي از روند صلح از مطالب مطروحه در اين مقاله هستند .
همواره تغيير نظام از حكومت خودكامه به حاكميت دمكراتيك مشكل آفرين بوده است و از همه بدتر زماني مي باشد كه در گيري هاي مسلحانه نيز وجود داشته باشد . با اين وجود به نظر مي رسد از راه سعي و خطا و طي چهار مرحله مي توان يك حكومت آشوب زده را به حكومتي دمكراتيك تبديل نمود . اين چهار مرحله عبارت ا زايجاد ارتباط ، انجام مذاكرات ، خاتمه بخشيدن به درگيري ها و دمكراتيك نمودن نظام مي باشند .
مهمترين درس از برقراري صلح در آ مريكاي مركزي اين است كه اين روند بايد تا مدت مديدي حفظ شود تا نها يتادر دراز مدت تاثير خود را باز يابد. تفاوت هاي اساسي موجود ميان تجربيات چهار كشور، نشان دهنده پيچيدگي مسائل مربوطه مي باشد. اين انتظار كه چريك ها سلا ح هاي خود به منظور پيشبرد دستيابي به توافقي با صمانت هاي مؤثر، زمين گذارند، بيهوده است. حتي در نيكاراگوئه كه گمان مي رفت طرفين درگير، سريعاً به توافق برسند، سال ها طول كشيد تا به منازعات خاتمه داده شود.
در اين ميان سازمان ملل به عنوان واسطه اي صديق ،نقشي كليدي ايفا نموده است.كسي به جناح چپ يا راست در نيكاراگوئه اطمينان نداشت. سران كليسا نيز در حل اين مشكل بيكار ننشستند.آنها اولين ارتباط هارا برقراري وسپس بر شروع مذاكرات نظارت نمودند.با وجود اين تجربه اي كه سازمان ملل در ساير نقاط جهان در سازماندهي و استقرار ناظران آتش بس كسب كرده بود،اهميت بسياري داشت.
ايجاد جامعه اي مدني وتثبيت آن در تمامي موارد، هر دو از جانب نيروهاي مسلح با مقاومت روبه رو شده اند.در بدو امر طرفين حاضر به مذاكره مي شوند،اما در نهايت موانعي برسر راه نيل به توافق ايجاد مي شود. علت اصلي روشن است: نظاميان مايل نيستند سوابق شان مبني بر زير پا نهادن حقوق بشر بر ملا شود.در هر صورت حاكميت دموكراسي در امريكا ي مركزي بسيار ضعيف است. بزرگ ترين مانع بر سر اين راه، عدم وجود بودجه كافي جهت بازسازي و وضعيت اقتصادي بوده است. با تمامي اين مشكلات دموكراسي در اين منطقه به تدريج پا مي گيرد.